Rehabilitacja skóry

rehabilitacja skory

SKÓRA

Skóra jest największym organem człowieka. Jest tworem heterogennym – zróżnicowanym i niejednorodna. Składa się z trzech warstw: tkanki podskórnej, skóry właściwej i naskórka. Występują w niej mieszki włosowe odpowiadające wpukleniom naskórka, który wynika w głąb skóry. Mieszkom towarzyszą gruczoły łojowe, wydzielające na zewnątrz łój skórny i gruczoły potowe, wydzielające pot.

Skóra pełni funkcję ochronną, obronną oraz termoregulacji organizmu. To właśnie na skórze w przypadku różnego rodzaju zaburzeń i stanów chorobowych w organizmie lub w wyniku urazu mechanicznego powstają: zaczerwienienia, maceracja, pęcherze, wybroczyny, siniaki, krwiaki i rany. Na podstawie ogólnego stanu zdrowia pacjenta i przyczyny powstania rany możemy przewidzieć jak rana się będzie goić oraz jakich musimy użyć preparatów, środków czy opatrunków. Kondycja gojenia ran zależy również od występowania skolonizowanych bakterii oraz głębokości powstania danej rany. Gojenie jest więc procesem, który składa się z kilku etapów i musi być indywidualnie zaplanowane w stosunku do pacjenta. Każdy etap gojenia ran musi zatem uwzględniać wiele czynników.

Skóra w przypadku uszkodzenia, zranienia, a zwłaszcza po przebytej głębokiej ranie wymaga rehabilitacji. Schemat postępowania w rehabilitacji skóry i gojenia ran uzależniony jest od fazy leczenia. Rekonwalescencja skóry uzależniona jest od wielu czynników m.in, rodzaju rany, stanu zdrowia pacjenta, czasu trwania rany. Gojenie rany wymaga bowiem nie tylko odpowiedniego zaopatrzenia materiałem opatrunkowym, ale przede wszystkim rehabilitacją – masażem tzw. hartowaniem skóry, naświetlaniem, ozonoterapią czy zastosowaniem komory hiperbarycznej.

Specjalistyczne postępowanie z raną pozwala na szybkie jej zagojenie i zminimalizowanie powstania blizny.

Poszczególne fazy gojenia ran to równoznaczne etapy rehabilitacji rany.

Klasyfikacja rany w poszczególnych etapach rehabilitacji skóry:

V – rana obejmuje mięśnie do kości i stawów, najczęściej występuje martwica sucha czarna i żółta; musimy koniecznie pamiętać o zabezpieczaniu samej rany specjalistycznymi opatrunkami kilkuwarstwowymi i bezwzględnym stosowaniu amortyzacji wokół rany i na niej samej.

Niezmiernie ważne jest, aby postępować profilaktycznie preparatami nawilżającymi powłoki skórne oraz przeciwdziałać powstawaniu kolejnych odleżyn. Jeżeli jest to tylko możliwe, z uwagi na stan zdrowia pacjenta, zalecane jest wprowadzenie rehabilitacji przyłóżkowej, tlenoterapii, naświetlania;

IV – zmiana obejmuje podskórną tkankę tłuszczową do mięśni, uszkodzenie zajmuje tkankę tłuszczową w dnie widoczne mięśnie – nieuszkodzone. Rana będzie miała kolor żółty, tzw. martwica rozpływna (czarna lub żółta). Stosowanie specjalistycznych opatrunków kilkuwarstwowych. Niezmiernie ważna amortyzacja rany i jej okolicy. Konieczne hartowanie okolicy skóry olejkami np: na bazie ozonu. Zastosowanie komory hiperbarycznej lub rękawów ozonowanych oraz indywidualnej rehabilitacji chorego ( np: przy łóżkowej lub z częściowo z wykorzystaniem sprzętu do terapii). Stosowanie zabiegów tlenoterapii w komorze hiperbarycznej, naświetlania;

III – zmiana obejmuje naskórek i skórę właściwą, uszkodzenie zajmuje pełną grubość skóry w dnie łożyska rany, widoczna jest ukrwiona czerwona rana ziarninująca. Opatrunki w tego typu ranie trzymamy dosyć krótko, aby jak najwięcej skupić się na samym hartowaniu – dokrwieniu rany, poprzez masaż np: olejkiem ozonowanym. W zależności od typu rany i stanu zdrowia pacjenta można wprowadzić kąpiele fitoterapeutyczne lub moczenie w solach jonizowanych. Rana jak najbardziej powinna być amortyzowana. Dodatkowo wprowadza się zabiegi naświetlania, ozonowania lub przebywania w komorze hiperbarycznej. Pacjent może normalnie funkcjonować, aczkolwiek istotą gojenia rany jest jej nie uciskanie ani jej przeciążenie.

II – nieblednące zaczerwienie, które nie znika, obrzęk pozostaje po mimo zmian pozycji. Występuje ziarninowanie i naskórkowanie. Uszkodzona skóra oraz lekki wysięk z rany. Rana powinna być zabezpieczona opatrunkiem kilkuwarstwowym tzw. pierwotnym i wtórnym. Konieczne jest hartowanie samej rany i skóry wokół rany oraz amortyzacja. Pacjent może funkcjonować normalnie, aczkolwiek miejsce rany powinno być zabezpieczone w postaci odpowiedniego obuwia czy podkładu amortyzującego. Rodzaj amortyzacji i ćwiczenia usprawniające powinny być indywidualnie dobrane.

I – zaczerwieniona skóra bez przerwania jej ciągłości. Postępowanie w dużej mierze zależy od ogólnego stanu zdrowia pacjenta i zaczerwienia, a dokładniej z przyczyny jego powstania. Zabezpieczenie skóry można wykonać poprzez pokrycie jej natłuszczającym lub nawilżającym kremem, emulsją lub olejkiem. Należy również rozważyć zastosowanie jednowarstwowego opatrunku lub tylko amortyzującego po indywidualnie przeprowadzonym badaniu. Profilaktycznie zaleca się masowanie skóry na produkcie ułatwiającym rozprowadzenie i tworzący warstwę ochronną. Ważnym elementem jest dobór odpowiednich materiałów opatrunkowych, z którymi ma kontakt skóra, np.: folie ochronne typu Tegaderm. Ma to istotne znaczenie profilaktyczne, zwłaszcza u pacjentów leżacych.

Przygotowanie skóry po zabiegach operacyjnych, do zaprotezowania, po zagojonej odleżynie, oparzeniach czy przeszczepie skóry wymaga odpowiedniego postępowania. Ten finalny element w procesie gojenia jest niezmiernie ważnym, aby prawidłowo zagoić skórę i przygotować ją do: uelastycznienia, naciągnięcia, narośnięcia i obciążenia.

W naszej przychodni indywidualnie przygotowujemy pacjenta, aby samodzielnie lub przy pomocy rodziny można wykonać pielęgnację i rehabilitację w miarę możliwości jej wykonywania.

Pocket

Copyrights 2020 Centrum Stopy Agnieszka Głuszczak