Odleżyny

Odleżyny powstają na skutek długotrwałego i powtarzającego się ucisku, które na skutek niedotlenienia tkanek prowadzi do powstania głębokiej rany z martwicą.

Odleżyny mogą powstać w każdym miejscu na ciele chorego:

  • potylica
  • uszy
  • łokcie
  • kość krzyżowa
  • boczne kości talerza biodrowego
  • pięty i kości strzałkowej

Czynniki wewnętrzne predysponujące do powstania odleżyn:

  • zaburzenia czucia i choroby neurologiczne ( udar, akinezja, paraliże, porażenia kończynowe i/lub immobilność )
  • zaburzenia stanu odżywiania ( niedożywienie białkowo – energetyczne, awitaminozy, nadmiar/ niedobór masy ciała, odżywianie pozajelitowe)
  • odwodnienie
  • zaburzenia układu krążenia ( anemia, hipowolemia, miażdżyca tętnic obwodowych, zakrzepica)
  • zaburzenia metaboliczne i psychiczne ( cukrzyca, otyłość, anoreksja)
  • choroby ogólnoustrojowe i wyniszczające ( nowotwory, AIDS, mukowiscydoza )
  • podeszły wiek chorego
  • bezruch

Czynniki zewnętrzne predysponujące do powstania odleżyn:

  • mechaniczne oddziałowywanie na skórę chorego ( ucisk, tarcie, ugniatanie )
  • wilgotność, maceracja ( woda, mocz, kał, wysięk z rany)
  • czynniki klimatyczne i środowiskowe ( wysoka/ niska temperatura otoczenia)
  • metody leczenia ( brak zmiany częstej pozycji chorego, nieodpowiednie zastosowanie opatrunków i amortyzacji rany, nie stosowanie masażu i rehabilitacji)
  • jakość opieki ( zaniedbanie, brak odpowiedniej toalety i pielęgnacji chorego, brak zastosowania udogodnień)

Galeria leczonych przypadków:

Pacjent 1.

Pacjent 2. – Pacjent (lat 46) po wybudzeniu się ze śpiączki na oddziale intensywnej terapii. Leczenie powstałej odleżyny było niemożliwe zarówno na oddziale chirurgicznym, jak i w poradni chirurgicznej.

Pacjent zgłosił się do naszej przychodni w celu wyleczenia odleżyny na pięcie prawej stopy. Ból stopy, obrzęk pięty i lęk przed amputacją stopy były dodatkowym stresem w trakcie procesu rekonwalescencji.

Przed leczeniem:

Rana pokryta czarnym strupem martwiczym.

W trakcie leczenia:

Usunięcie martwicy. Proces gojenia dzięki zastosowaniu odpowiednich opatrunków zgodnie z fazą rany.

Zakończenie leczenia i pielęgnacji rany:

Proces pielęgnacji rany i rehabilitacji.

Efekt końcowy:

Proces gojenia zajął około 1 roku.

Pacjent 3. – Pacjent 58 lat po kilkuletnim siedzeniu w domu i leżeniu w łóżku. Od kilku lat notorycznie grający w gry komputerowe, nie wychodzący z domu. Powstała odleżyna, pogłębiła się do kości krzyżowej, tworząc kieszeń kilkucentymetrową, pokrytą włókniakiem martwiczym. Na skutek zaniedbań dietetycznych i wysokiego poziomu cukru przy bagatelizowaniu cukrzycy, pacjent trafił do szpitala.

Stan przed leczeniem.

Pacjent po 3 miesiącach leczenia ogólnoustrojowego, stabilizacji poziomu cukru trafił do domu.

Rana pokryta włókniakiem martwiczym o mocnym wysięku zapalnym z głęboką kieszenią drążącą w głąb odleżyny. Zaczerwienie i obrzęk wokół rany spowodowany przewlekłym stanem zapalnym i okolicą środowiska rany.

Po wycięciu włókniaka i zastosowaniu opatrunków długoterminowych z jonami srebra i amortyzacją, stopniowo poprawiano stan odleżyny.

Postępowanie z usuwaniem odleżyny i leczeniem rany było długoterminowe i trudne. Pacjent z dużymi oporami współpracował z zespołem rehabilitantów i pielęgniarek, nie chciał stosować się do zaleceń. Pokonywanie oporów psychicznych i dostosowanie się do nowych zaleceń było bardzo trudne dla pacjenta.

Stan po 6 miesiącach od leczenia.

Zakończenie leczenia po 1 roku i 6 miesiącach doprowadziło do zasklepienia się rany. W obecnej chwili miejsce po odleżynie, pozostaje hartowana i pielęgnowana preparatami do pielęgnacji. Jednak długi czas ograniczania chodzenia i ruchu spowodował przykurcze i częściowy zanik mięśni.

Pocket

Copyrights 2020 Centrum Stopy Agnieszka Głuszczak